منظومه شمسی با دو خورشید!
به گزارش وبلاگ پایگاه داده، سیاره مشتری به قدری بزرگ است که تقریبا می توان گفت منظومه شمسی دو خورشید دارد.
به گزارش خبرآنلاین، تقریبا نیمی از تمام سیستم های ستاره ای در کهکشان از دو یا سه ستاره تشکیل شده اند. منظومه شمسی ما تنها دارای یک میزبان، خورشید، و چندین مهمان نسبتا کوچک (سیارات) است. اما تقریبا اینگونه نبود و سیاره مشتری در آستانه تبدیل شدن به خواهر یا برادر کوچکتر خورشید قرار داشت.
مشتری بزرگترین سیاره در منظومه شمسی است. اگر جرم تمام سیارات این منظومه را با یکدیگر جمع کنید، حتی به نیمی از جرم مشتری نیز نمیرسد. تمام سیارات این منظومه به غیر از مشتری را میتوان از بین برد و همچنان یک منظومه شمسی داشت. با در نظر گرفتن تمام اجرام در حال چرخش به دور خورشید، جرم زمین تنها یک عدد بسیار ناچیز است.
مشتری به قدری بزرگ است که می تواند یک ستاره مستقل گردد. اگر حدود 20 برابر بزرگتر از چیزی که الان است می بود، به علت سنگینی، فشار و درجه حرارت می توانست به میزان کافی بالا رود و ذوب هسته ای شروع گردد و مشتری را در مسیر ستاره دوم قرار دهد.
موادی که منظومه شمسی را تشکیل دادهاند، برای ایجاد سیارات در کنار یکدیگر جمع شدهاند و بیشتر این مواد به وسیله حرکت رشد نمایی، به سیاره مشتری رفتهاند. انبوهی از سنگ ها و یخ ها که احتمالا حدود 5 تا 10 برابر جرم زمین را دارند، هسته ای را تشکیل دادند که تمام هیدروژن و هلیوم اطراف خود را به سرعت جمع آوری کرد.
اگر منظومه شمسی تنها کمی متفاوت بود، اکنون از مشتری به عنوان خورشید دوم یاد می کردیم. این عمر موجب عدم تشکیل سیارات دیگر نمیشد، اما احتمالا زندگی روی زمین دیگر ممکن نبود. با توجه به آنالیز منظومه های دو ستاره ای، چنین سیاراتی هیچگاه به دمای ایده آل برای زندگی نمی رسند.
منبع: فرارو