ابعادی از طراحی داخلی - وبلاگ پایگاه داده

به گزارش وبلاگ پایگاه داده، به معنای هنر یا برنامه ریزی و نظارت بر طراحی و اجرای فضای داخلی و طراحی مبلمان است.

به گزارش وبلاگ پایگاه داده بنابر اعلام عرشاهوم، به هنر یا فرایند طراحی فضای داخلی ساختمان طراحی داخلی می گویند. سلیقه و علاقه مخاطب در فرایند طراحی بسیار موثر است.

طراحی داخلی

از مهمترین گرایش های طراحی داخلی موارد زیر هستند:

طراحی داخلی ساختمان مسکونی، طراحی داخلی ساختمان تجاری، مراکز تفریحی، شرکتی، درمانی و…

طراحی داخلی حرفه ای است که در آن تمام جوانب مربوط به طراحی فضاهای داخلی مورد توجه قرار می گیرند. لازمه یک طراح خوب بودن، بهره مندی از هنر و سلیقه و درک رفتار مردم در جهت ایجاد فضاهای خلاقانه و کاربردی می باشد.

برای ایجاد یک فضای مطلوب، طراح با شناخت و آنالیز ویژگی های رفتاری کاربران سعی می نماید زیبایی را در فضاهای کاربردی به تصویر بکشد. در واقع دو عنصر زیبایی بصری و کاربردی بودن فضا در طراحی داخلی بسیار حائز اهمیت هستند.

هفت اصل طراحی داخلی

تاقچه ها، ارسی ها، هشتی ها، حوض ها و باغچه ها تنها شماری از عناصر کالبدی طراحی داخلی در ایران هستند. روش معماران گذشته ایرانی در به کارگیری این عناصر، در راستای آن بوده تا از جذابیت فُرم کاسته شود و به فضا افزوده شود. این همان هندسه همراه با تزئینات است.

عنصر نور: نور عنصری است که با آن تماشا اشیا ممکن می شود. نور می تواند ریتم خلاقانه ای به یک فضای داخلی ببخشد. بدون نور، نه فرم را احساس می توان کرد، نه رنگ را و نه بافت را. نورپردازی در یک فضای داخلی پیامدهای مهمی در بردارد. چه بسا نورپردازی مناسب یک فضا آن فضا را خوشامد و چشم نواز کند. نورپردازی در کنار ابعاد زیباشناختی، بعد عملکردی هم دارد.

نور مناسب در طول شب در یک فضای داخلی می تواند حس محدود بودن یا ابهام و هراس را بر طرف کند. نور مناسب یک اتاق حتی می تواند چهره آدمی را گرم و صمیمی نماید. به یاری نورپردازی می توان یک فضای داخلی را به جزایر نورانی متنوعی تبدیل کرد. پس، از باب مثال، غذاخوری باید نور ملایم و گرمی داشته باشد یا برترین نورها برای حمام، منابع نوری کم ولتاژ هستند.

فرم را بشناس: فرم، توده فیزیکی یک شی است که سه بعدی بوده و وزن دارد. فرم معمولاً به پوسته بیرونی بنا نسبت داده می شود، در حالی که فضای داخلی هم فرم خاص خود را تشکیل می دهد. معمولاً فرم فضای داخلی تابعی از عوامل مختلف است. دسترسی ها و سیرکولاسیون مهمترین این عوامل هستند. هر چند نمود فرم بیشتر در پوسته بیرونی یک بنا است با این حال نمود بیرون و درون می تواند یک شکل نباشد.

فضا را احساس کن: فضا را محدوده در دسترس کاربران دانسته اند. در طراحی داخلی معمولاً استفاده مؤثر از فضا و ارتباط آن با محیط، مهم است. مسأله ای که در رابطه با فضا مطرح می شود، رعایت ابعاد انسانی در طراحی داخلی است. از قرن ها پیش رویکرد عمده فیلسوفان و معماران به عنصر فضا، برجسته بوده است. در طی سال های اخیر هم ارتباط بین ابعاد انسانی با فضاهای داخلی به یکی از فاکتورهای مهم طراحی بدل شده که از آن تحت عنوان ارگونومی یا کار پژوهی در دیدکلی و اندام سنجی در دید جزئی، یاد می شود.

در طراحی داخلی می بایست رابطه درسـت انسان با فضا تعریـف شود و ابعاد بدن انسان ها برای سهولت دسترسی های فضایی مد نظر قرار گیرد.

بافت را لمس کن: بافـت، مشخصـه ای از یک شی اسـت که با لمس کـردن یا تماشا به چشـم می آید. بافت می تواند نرم یا خشن، کشیده یا برجسته، زبر یا مخملین و یا ابریشمی باشد. در طراحی داخلی پوسته ها و سطوح فضایی معمولاً بسته به عملکرد هر فضا تغییر می نماید. چه بسا طراحی داخلی یک خانه نیازمند سطوحی نرم و منعطف باشد، اما فضای داخلی یک سینما چنین سطوحی را برنتابد.

شکل: شکل، خط بیرونی یک شی را تشکیل می دهد. در معماری معمولاً شکل و فرم را با هم اشتباه می گیرند. شکل یا صورت معادله کلمه Shape فرنگی است؛ در حالی که فرم املای فارسی همان Form است. معمولاً شکل ها یا طبیعی هستند یا غیـرقابل مشاهـده یا هندسی. در ترکیب بندی یک فضا شکل اشیـا عامل مشخص نماینده ای است.

رنگ: در تعریف رنگ آن را خاصیت بصری فرم دانسته اند. در حقیقت عنصر فرم به وسیله رنگ معنا می یابد. رنگ در طراحی داخلی احساس آدمی را تحت تأثیر قرار داده و روی فرم تأکید می نماید, ضمن آن که رنگ، حس مقیاس را هم موجب می شود. کاربرد رنگ هم، از یک فضای داخلی به فضای دیگر فرق می نماید و در کاربرد رنگ، توجه به خصلت های روانی آدمیان ضرورت تام دارد.

حجم را بشناس: حجم عنصر مهم طراحی داخلی است. در معماری سنتی ایران، شاهد فضاهای پر و خالی احجام معماری هستیم. مقرنس ها و گوشواره ها خود بخشی از احجام خالی هستند. در این معماری مسایل حجمی اهمیت زیادی دارد. ما فضای داخلی را به واسطه لایه بیرونی بنا درک می کنیم. این لایه بیرونی در حقیقت همان حجم کلی بناست. در معماری مدرن، معمار به انتزاع و جدایی پوسته یا حجم بنا از درون آن می اندیشد و این جاست که دیوارها و سقف ها، فضایی تاکیدی ایجاد می نمایند و خود را از قید و بندهای فضای داخل رها می نمایند. این جا طراحی داخلی به مثابه یک سامان یا روش معمارانه مطرح می شود.

انتهای رپرتاژ آگهی